Jon Fosse ord for ord

Linda Eide, Hans Olav Brenner og Det Vestnorske Teateret inviterer til Jon Fosse-maraton i Bergen.

Han og Ho har lengta etter å få vera åleine og kjøper seg eit hus ved havet. Men kva om dei ikkje vert åleine likevel? Kva om nokon kjem?

Ho sit og ventar på Han. Ho veit han ikkje kjem, for dei er ikkje i lag lenger. Men avtrykka dei sette i kvarandre, forsvinn ikkje. Så ho ventar.

Ikkje likar han å synga, og han er sånn passe god på gitar. Skal livet berre vera å stå og spela ved ein undergang? Er det dette han vil?

Eit ungt par ventar barn, men dei får ikkje til å snakka saman om det. Ikkje ein gong eit namn til barnet klarar dei å snakka ordentleg saman om.

Agnes og Fredrik møtest tilfeldig, og snart ventar dei barn. Dei gler seg, men så mister dei barnet. Dei held likevel saman, i håpet og i kvarandre.

Ein ung mann oppsøker mor si for å finna ut kvifor ho ikkje ønskte han. Kven er ho eigentleg? Ho er pratesjuk og sjølvoppteken, han er ordknapp.

Inst i ei mørk og fråflytta bygd sit ein far og ei mor og lengtar etter sonen sin. Bussen kjem, og snart bankar det på døra til dei gamle foreldra.

Eit ungt par har nett blitt foreldre. Alle tre er heime, men ingen trivst. Ho held det snart ikkje ut lenger. Kanskje ho berre skal forlata han?

Ei eldre kvinne ser tilbake til dagen då mannen hennar forsvann på havet. Den tomme båten og han som aldri kom attende, bind saman notid og fortid.